Miriam werkt met wol, vezels en stoffen die ze verwerkt tot zowel draagbare kunst als viltschilderijen. In samenwerking met Els Bottema onder de naam Atelier Vuurwater, combineren ze keramiek en vilt.

Eind jaren ‘80 volgde ze een opleiding aan de Rietveld academie, edelsmeden, plastische vormgeving. Begin van deze eeuw heeft ze het vilten bij toeval ontdekt. Het vilten is een langzaam ambachtelijk proces: wol wordt met warm water, zeep en wrijving verwerkt tot vilt. Gevilte wol heeft veel goeie eigenschappen; het is zacht met een warme uitstraling, is isolerend, waterafstotend, tactiel en je kan er zowel ruimtelijk als in het platte vlak meewerken.

Miriam ontwikkelt nieuwe technieken in het vilten waardoor haar werken steeds een andere uitstraling hebben. In de Pauluskerk zal er werk te zien zijn uit verschillende periodes en series.

De natuur is een onuitputtelijke inspiratie voor Miriam, het verwondert, ontroert en is kwetsbaar. Ook zaken die zich aandienen in haar persoonlijke leven en gebeurtenissen die haar raken spelen in haar werk een rol.
De serie Schaduwblad en Sakura zijn tot stand gekomen door haar fascinatie over de Japanse kersenbloesem. Sakura staat voor vergankelijkheid voor het leven, de bloei is prachtig maar kort.

In de serie “vergeten herinnering” gaat Miriam terug naar haar jeugd. Met het ouder worden verdwijnen langzaam herinneringen die altijd zo vanzelfsprekend waren. De zwart, grijs, witte wol die ze in dit werk gebruikt, refereert aan foto’s van vroeger. Het vilt is dusdanig bewerkt zodat een vervaging in het beeld ontstaat, net zoals herinneringen ook vervagen.

In de vitrine zijn enkele sieraden en werken van atelier Vuurwater te zien.